Με τίτλο "Οκτώβρης στην Ναυπακτία", ανακοινώθηκε απο το δήμο Ναυπακτίας, η σειρά των καθιερωμένων εκδηλώσεων της εποχής. Χαιρόμαστε που μια παλιότερη πρόταση της ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ γίνεται πραγματικότητα. Αλλά επειδή είναι κρίμα να κρατάμε το κέλυφος της πρότασης και να πετάμε στα άχρηστα την ουσία της, αναδημοσιεύουμε δυό παλιότερα κείμενα της ΚΙΝΗΣΗΣ, ένα από το 2007 και ένα του 2009, στα οποία αναλυτικά εξηγούμε τι ακριβώς εννοούσαμε.
Το 1ο κείμενο με τίτλο "ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΝΑΥΠΑΚΤΟ" δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ την 28η Οκτωβρίου του 2007
Βάζοντας μαζί, τις γιορτές για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου, το Δι.Χο.Φε.Ν, την εβδομάδα των παζαριών και, γιατί όχι, τις γιορτές κάστανου στο δήμο Πλατάνου και την Άνω Χώρα, φτιάχνουμε μια ατζέντα με κλεισμένα όλα τα Σαββατοκύριακα του Οκτωβρίου. Αν δε, κάποιος είναι ο γνωστός τύπος του «καλοχαιρέτα», ποιος τον πιάνει! Κάνει δημόσιες σχέσεις και χαιρετούρες όλο το μήνα. Αν μάλιστα στη συνταγή προσθέσουμε και μπόλικη ΑΝΝΟΥλα (την Αναπτυξιακή Ναυπάκτου ή αλλιώς ΑΝ.ΝΑ, εννοώ), τότε γίνονται χρυσές δουλειές. Ρίχνεις στην πιάτσα κάποια χρήματα, βοηθάς και τους ντόπιους να πνίξουν το καημό τους στα «πυροτεχνήματα», και από Νοέμβρη, βουτάμε πάλι στη μιζέρια.
Γκρίνια λοιπόν; Με τόσες γιορτές κι ακόμη να μείνουμε ευχαριστημένοι;
Όχι ακριβώς.
Νομίζουμε όμως ότι ήρθε η ώρα να κουβεντιάσουμε, για το τι επιδιώκουμε με όλες αυτές τις δραστηριότητες, και τι πετυχαίνουμε τελικά.
Ξεκινάμε με το βασικό ερώτημα. Γιατί γιορτάζουμε;
Μήπως μας αρέσουν οι φιέστες; Θέλουμε έτσι να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις τουριστικής ανάπτυξης; Γουστάρουμε φανφάρες και επετειακές ομιλίες; Νοιώθουμε ότι απειλούμαστε από το Ισλάμ και γι αυτό καίμε καράβια κάθε χρόνο ή απλώς αναζητούμε φθηνά χαλιά στα παζάρια;
Κι όμως το ερώτημα αυτό, έχει αλλού την απάντησή του.
Γιορτάζουμε, φιλοδοξώντας να κάνουμε την καθημερινότητά μας, την ίδια μας τη ζωή, πιο φωτεινή. Θέλουμε η ζωή μας, να κλέψει κάτι από τη λάμψη της γιορτής, και να το κάνει καθημερινό βίωμα.
Μπορούν όμως να συνεισφέρουν κάτι αυτές οι γιορτές;
Ίσως, αρκεί να τις δούμε αλλιώς. Αν αναδεικνύοντας τα θετικά στοιχεία που ήδη υπάρχουν, διευρύνοντάς τα, τα εντάξουμε όλα σε ένα ενιαίο σχέδιο – παρουσίαση, με σαφή τη διάθεση για παρεμβάσεις που θα αλλάζουν την καθημερινότητά μας.
Πραγματικά, πίσω από το Δι.Χο.Φε.Ν, κρύβεται το ότι αρκετές δεκάδες συμπολίτες μας, οι χορωδοί, συναντιούνται κάθε βδομάδα και όχι κάθε δύο χρόνια, τραγουδούν, συζητάνε, επικοινωνούν γιατί αυτό γεμίζει τη ζωή τους. Πίσω από τις γιορτές του κάστανου, είναι αυτοί που με διάθεση προσφοράς, δουλεύουν για να τις στήσουν. Ανάλογα άραγε δεν νιώθουν τα μέλη των Πολιτιστικών Διαδρομών, όταν προετοιμάζουν τη συμμετοχή τους στα ριζικάρια; Ας ρωτήσουμε, πώς με ελάχιστα ευρώ και μπόλικη εθελοντική δουλειά, στήνεται η γιορτή του καλαμποκιού στη Μανάγουλη. Συμπέρασμα: Το πιο ουσιαστικό και το πιο σημαντικό είναι η συμμετοχή στην προετοιμασία της γιορτής.
Μπορεί και πρέπει λοιπόν, αυτά τα στοιχεία της λαϊκής συμμετοχής, να γενικευθούν. Γιατί ο δήμος (ή μάλλον οι δήμοι της περιοχής) να μην οργανώσουν μέσα στον Οκτώβρη, από τη επέτειο της Ναυμαχίας μέχρι τα παζάρια, την παρουσίαση της ντόπιας καλλιτεχνικής δραστηριότητας; Τη μουσική, το χορό, το θέατρο, τη ζωγραφική την υπηρετούν δεκάδες άνθρωποι που ζουν στη περιοχή. Γιατί όλα τα μουσικά, χορευτικά ή άλλα σχήματα, να μην παρουσιάζουν την δουλειά τους, αυτή την περίοδο; Γιατί να μην εκθέτουν από κοινού ή χωριστά τα έργα τους οι (αρκετοί) εικαστικοί καλλιτέχνες της περιοχής μας;
Γιατί όλα αυτά προϋποθέτουν, από την πλευρά του δήμου, ειλικρινή διάθεση συνεργασίας και προσέγγισης. Γιατί ο σχεδιασμός των εκδηλώσεων, πρέπει να γίνεται με όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να προσφέρουν. Όμως το μέλημα της δημοτικής πλειοψηφίας, πέρα από τις χαιρετούρες και τις δημόσιες εμφανίσεις, είναι μόνο το να κάνουν κουμάντο, μέσω της ΑΝ.ΝΑ, πίσω ακόμη και από τις πλάτες του δημοτικού συμβουλίου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ποτέ το δημοτικό συμβούλιο δεν συζήτησε τη δομή, το πρόγραμμα και το κόστος των εκδηλώσεων.
Εκτός από τον χαρακτήρα των εκδηλώσεων, όμως, υπάρχει και κάτι πιο σημαντικό. Η Ναύπακτος δεν είναι μια πόλη, με τις απαραίτητες υποδομές, που μπορούν να στηρίξουν την καθημερινή πολιτιστική δραστηριότητα των κατοίκων της αλλά και τις όποιες εκδηλώσεις αποφασίσουμε να κάνουμε. Έτσι οι συναυλίες του Δι.Χο.Φε.Ν, γίνονται είτε στο κλειστό γυμναστήριο(!!), είτε στην Παπαχαραλάμπειο. Όμως το γυμναστήριο δεν είναι αίθουσα συναυλιών και η Παπαχαραλάμπειος είναι μία και μοναδική στην πόλη, και ιδιοκτησία κληροδοτήματος. Που είναι άραγε η κινηματογραφική αίθουσα, που θα στηρίξει την ομάδα του ΤΕΙ, εκτός κι αν τους φοιτητές τους θέλουμε μόνο ως νοικάρηδες.
Πού μπορούν να κάνουν τις πρόβες τους τα ερασιτεχνικά μουσικά σχήματα, μαθητικά και άλλα; Πού μπορεί να εκθέσει τη δουλειά του ένας εικαστικός καλλιτέχνης, όταν πέρασαν δέκα χρόνια, μέχρι να καταφέρουμε να βάλουμε το καγκελάκι που έλειπε, στις σκάλες της αίθουσας «ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ» (κι αυτή από κληροδότημα προέρχεται).
Δεν είναι δυνατόν, να θέλουμε να αναδείξουμε, τις εκδηλώσεις για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου και να αρνούμαστε πεισματικά να αναδείξουμε το ιστορικό κέντρο της πόλης. Γι αυτή την πόλη, περισσότερα έχουν κάνει οι Ενετοί, παρά εμείς! Θέλουμε μάλιστα να λέμε, ότι δια των εορτών, προβάλλουμε την πόλη και δημιουργούμε τουριστικό ρεύμα. Τρομάρα μας! Πιστεύει άραγε κανείς ότι οι χιλιάδες επισκέπτες του Ναυπλίου, πάνε σ’ αυτό επειδή εκεί ρίχνουν καλύτερα πυροτεχνήματα, ή γιατί έχουν αναδείξει το ιστορικό τους κέντρο και μπορείς να περπατήσεις (χωρίς αυτοκίνητα παρακαλώ) στα σοκάκια που περπατούσε και ο Καποδίστριας; Κι όμως αν κόβαμε για μια πενταετία τα πυροτεχνήματα θα μπορούσαμε να αγοράσουμε το κτίριο του «ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ» στο λιμάνι, όπου θα στεγαστούν πολλές από τις δραστηριότητες που έχουμε ανάγκη. Τι θα γίνει με το ΞΕΝΙΑ, θα το ξεπουλήσουμε σε νέο «επενδυτή», ή θα εκμεταλλευτούμε τη δυνατότητά του να στεγάσει πολλές και διάφορες ανάγκες των κατοίκων; Μπορούμε να φτιάξουμε μόνιμο χώρο λειτουργίας των παζαριών, που τον υπόλοιπο χρόνο θα ικανοποιεί άλλες ανάγκες; Δεν πρέπει να ξεφύγουμε από τα παραγκομάγαζα και να περάσουμε σε μια γιορτινή εβδομάδα που θα απλωθεί σε όλη την πόλη;
Ένα από τα πιο ουσιαστικά, προεκλογικά (και μετεκλογικά) συνθήματα της Κίνησης Πολιτών, ήταν το, «Ναύπακτος, μια πόλη που αξίζει να ζεις, αξίζει να την επισκεφθείς».
Με αυτή τη φιλοσοφία, εμείς στην Κίνηση Πολιτών, προσεγγίζουμε τις γιορταστικές εκδηλώσεις, του Οκτωβρίου. Με πολιτιστικές εκδηλώσεις που θ’ αρχίζουν με την επέτειο της Ναυμαχίας και θα τελειώνουν στα παζάρια, με τους πολίτες να συμμετέχουν, με την δημιουργία των απαραίτητων υποδομών, να κάνουμε την καθημερινότητά μας αξιοβίωτη και ταυτόχρονα την πόλη μας πρόκληση για κάθε επισκέπτη.
Κλείνοντας, είναι χρήσιμη μια επισήμανση.
Ο δήμος Ναυπάκτου δεν μπορεί να προχωρήσει μόνος του. Σε συνεργασία όμως, με τους γειτονικούς δήμους, συνδιοργανώνοντας κάποιες από τις εκδηλώσεις, προβάλλοντας το σύνολο της περιοχής, μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Δυστυχώς όμως, οι διοικούντες το δήμο Ναυπάκτου, δεν θέλουν να ταράξουν τα νερά. Πιστεύουν ότι θα γράψουν ιστορία δια της ανυπαρξίας. Θεωρούν πως αν δεν κάνουν τίποτε, θα μηδενίσουν και την κριτική που τους γίνεται. Με οποιαδήποτε αφορμή, αναλώνονται σε ευχολόγια του τύπου, «όλοι αγαπάμε τη Ναύπακτο» ρίχνουν, με τη βοήθεια της δικής μας τσέπης, κανένα πυροτέχνημα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και κατόπιν ικανοποιημένοι, επιστρέφουν στο λήθαργό τους.
Ας τους ξυπνήσουμε, επιτέλους.
Και το δεύτερο κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ την 12η Αυγούστου του 2009 με τίτλο πρόγραμμα άμεσων δράσεων για την επόμενη δημοτική αρχή.
Το παρακάτω κομμάτι του κειμένου αναφερόταν στην πολιτιστική παρέμβαση του μελλοντικού (τότε) δήμου Ναυπακτίας.
...Για τους ελεύθερους χώρους
Με μελέτη που εκπονεί ο δήμος και εκτελεί με αυτεπιστασία, από το πρώτο καλοκαίρι διαμορφώνουμε το αλσύλλιο στο Γρίμποβο σε χώρο αναψυχής στηρίζουμε το Ναυτικό Όμιλο αλλά και τα παιδιά που αθλούνται με τα ΒΜΧ και το βόλλεϋ για να αναβαθμίσουν τις υποδομές στο χώρο.
Η υπηρεσία πρασίνου αναδημιουργεί τον Κήπο του Νόβα στο ΞΕΝΙΑ και ανοίγει στους Ναυπάκτιους ως πλατεία και κήπος, ενώ στη βορεινή πλευρά δημιουργείται χώρος στάθμευσης. Για τα κτίρια εκπονούμε μελέτη για να στεγάσουν συνεδριακό κέντρο και να αποκτήσουν χρήσεις πολιτισμού. Στο ΞΕΝΙΑ θα συνεδριάζει ξανά το δημοτικό συμβούλιο.
Για τα παζάρια
Από την πρώτη κιόλας χρονιά αναλαμβάνει την διοργάνωσή τους η κοινωφελής εταιρεία του Δήμου αφήνοντας απ’ έξω τους κάθε λογής μεσάζοντες, σε μια προσπάθεια για πλήρη διαφάνεια στη διαχείρισή τους και ταυτόχρονο στόχο τη μεγιστοποίηση των εσόδων του Δήμου. Μελετάμε την ανάπτυξη μόνιμων υποδομών στο χώρο για να ξεφύγουμε από τις παράγκες και το τσίγκο. Οι μόνιμες υποδομές θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και τον υπόλοιπο χρόνο, ενώ στον χώρο δημιουργείται και χώρος στάθμευσης. Παράλληλα μαζί με τη γιορτή της Ναυμαχίας και το ΔΙΧΟΦΕΝ αλλά και τις εκδηλώσεις της ίδιας εποχής σε γειτονικούς Δήμους προτείνουμε τη συνένωσή τους σ’ ένα πρόγραμμα με τίτλο «Οκτώβρης στην Ναυπακτία», με παράλληλες εκδηλώσεις σ’ όλη την πόλη και την περιοχή που θα έχουν ως βασική συνιστώσα την ανάδειξη της ντόπιας καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό
Ξεκινάμε από τη βασική διαπίστωση ότι δεν είμαστε μόνο καταναλωτές αλλά και συνδημιουργοί πολιτισμού. Άρα πρώτη προτεραιότητα του Δήμου είναι το να στηρίξει την ντόπια καλλιτεχνική δημιουργία με κάθε τρόπο. Είναι ωραίο πράγμα να βλέπεις θέατρο αλλά είναι και μεγάλη χαρά να παίζεις σε αυτό, ωραίο πράγμα να ακούς μουσική αλλά και μεγάλη χαρά να είσαι ο ίδιος μουσικός. Με τη βοήθεια του Πνευματικού Κέντρου και της κοινωφελούς επιχείρησης του Δήμου στηρίζουμε την ερασιτεχνική πολιτιστική δημιουργία με κάθε τρόπο, σε κάθε σύλλογο, σε κάθε κύτταρο πολιτιστικής δράσης. Αντί να οργανώνουμε ακριβοπληρωμένες φιέστες (σχεδόν 500.000 ευρώ χρέος έχει δημιουργηθεί και θα πληρωθεί από την τσέπη των συμπολιτών μας) στηρίζουμε πολύ περισσότερο την ντόπια πολιτιστική δραστηριότητα. Θέλουμε την κοινωφελή επιχείρηση του Δήμου να λειτουργεί καλλιτεχνικό εργαστήρι για τους δημότες με σχολές χορού, ζωγραφικής, αγιογραφίας, μουσικής, θεατρική ομάδα κλπ. Αφού μάλιστα υπάρχουν ήδη τέτοιες δραστηριότητες από συμπολίτες μας που δουλεύουν ερασιτεχνικά και χωρίς να απαιτούν μισθούς και αποζημιώσεις.
Είναι άραγε τόσο δύσκολο να βρεθεί χώρος που να στεγάσει τέτοιες δραστηριότητες (ο κήπος του Νόβα και το ΞΕΝΙΑ είναι ιδανικός χώρος) και ο Δήμος μέσω της κοινωφελούς εταιρείας να στηρίξει ηθικά, υλικά και οργανωτικά τις προσπάθειες αυτές; Ο Δήμος υποχρεούται να λειτουργήσει κινηματογράφο σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, να στηρίξει τις θεατρικές ομάδες των σχολείων, τις ομάδες σκάκι, να παρουσιάζει κάθε χρόνο σε ένα φεστιβάλ όλη την ντόπια καλλιτεχνική δραστηριότητα. Δεν δικαιούμαστε ως πόλη ένα εκθεσιακό χώρο για τους ντόπιους και ξένους εικαστικούς καλλιτέχνες; Ένα μουσείο στο οποίο θα επαναπατρισθούν όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής δεν είναι απαραίτητο; Και βέβαια να πούμε το αυτονόητο. Δεν θα ανεχτούμε να μείνει κλειστό το κάστρο ούτε μία ημέρα (σήμερα είναι για μήνες κλειστό).
Γι’ αυτό θυμώνουμε με τα πυροτεχνήματα της δημοτικής πλειοψηφίας. Δεν μας φταίνε τα πυροτεχνήματα, αλλά το ότι ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε πράγματα και θάματα, εξαντλούμαστε στις κινήσεις εντυπωσιασμού και μάλιστα βερεσέ.
Για να συνεχίσουμε τον κατάλογο των πιθανών δραστηριοτήτων, θ’ αναφέρουμε ότι σε άλλους Δήμους λειτουργούν προγράμματα θερινής δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά Δημοτικού, προγράμματα στήριξης των μεταναστών που τους βοηθούν να κινηθούν στους δαιδάλους της γραφειοκρατίας ή προωθούν την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας σε αυτούς αλλά και της γλώσσας καταγωγής στα παιδιά τους που γεννιούνται στην Ελλάδα. Δεν είναι δύσκολο να τα βάλουμε όλα αυτά σε σειρά και να ξεκινήσουμε να τα υλοποιούμε από τον πρώτο χρόνο της νέας τετραετίας.
Από τους πρώτους μήνες αγοράζουμε κινηματογραφική μηχανή προβολής και λειτουργούμε Δημοτική Κινηματογραφική Λέσχη κατ’ αρχήν στην Παπαχαραλάμπειο και μελλοντικά στο αναπλασμένο ΞΕΝΙΑ....
Και τώρα νομίζουμε ότι δικαιούμαστε να διατυπώσουμε το ερώτημά μας.
Μπορείς πάρεις τον τίτλο μιας πρότασης και αφού την αφυδατώσεις από όλα τα υπόλοιπα να λες ότι κάνεις κάτι καινούριο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου