Δημοτικός Κινηματογράφος Δήμου Ναυπακτίας
Παπαχαραλάμπειος Αίθουσα – Μεσολογγίου 40
Πρόγραμμα Απριλίου 2012
Τιμή Εισιτηρίου 5€
Ώρα Έναρξης 21:00
Σάββατο 07 – Κυριακή 08 – Δευτέρα 09 Απριλίου
Η Σιδηρά Κυρία
The Iron Lady
Υπόθεση
Ένα εκπληκτικό πορτραίτο της Μάργκαρετ Θάτσερ, της πρώτης και μοναδικής γυναίκας πρωθυπουργού της Βρετανίας. Σκηνοθετεί η Φιλίντα Λόιντ («Mamma Mia!») και πρωταγωνιστεί – σε μια ερμηνεία που θα συζητηθεί – η βραβευμένη με Όσκαρ Μέριλ Στριπ. Το ρόλο του συζύγου της, Ντένις, έχει αναλάβει ο Τζιμ Μπρόουντμπεντ («Another Year»). Μια από τις πιο διάσημες και με μεγάλη επιρροή γυναίκες του 20ου αιώνα, η “Σιδηρά Κυρία” Μάργκαρετ Θάτσερ, έρχεται από το πουθενά για να σπάσει τους φραγμούς του φύλου και της κοινωνικής τάξης, και να επικρατήσει σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Μια μοναδική ιστορία για την εξουσία και το τίμημά της.
Και μια ενδιαφέρουσα άποψη για την ταινία από την Σώτη Τριανταφύλλου
Ένα biopic: Η Σιδηρά Κυρία
Η λέξη του τίτλου αναλύεται ως επική βιογραφία (biography+epic) ή ως βιογραφική ταινία (biography+picture): πρόκειται για ένα δημοφιλές είδος που φέρνει τα δημόσια πρόσωπα κοντά στον θεατή ενισχύοντας τον μύθο τους, αναθεωρώντας τις προκαταλήψεις υπέρ τους ή εναντίον τους.
Μετά τη “Βασίλισσα” του Stephen Frears –συμπαθητικό κι αναίτιο πορτρέτο της Ελισάβετ Β’- και τον «Λόγο του βασιλιά» του Tom Hooper –όχι λιγότερο συμπαθητικό κι αναίτιο πορτρέτο του Γεωργίου του VI- η Phyllida Lloyd (γνωστή από το «Mamma Mia!”) παρουσιάζει ένα biopic γύρω από την Μάργκαρετ Θάτσερ, ηγέτη των Torys και πρωθυπουργό της Βρετανίας από το 1979 μέχρι το 1990.
Παρότι, όπως διαβάζω, το περιβάλλον της Μάργκαρετ Θάτσερ δυσαρεστήθηκε από την ταινία, το εγχείρημα, με τον τίτλο “Iron Lady”, μοιάζει με προπαγάνδα του Συντηρητικού Κόμματος. Τελικά, η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν ήταν η ενσάρκωση του Σατανά όπως πίστευαν οι μισοί (τουλάχιστον) Βρετανοί, αλλά ένας άνθρωπος! Θέλω να πω ότι, αν ο θεατής έχει για την κυρία Θάτσερ την εικόνα του ενσαρκωμένου Σατανά, δεν θα μπορέσει να εκτιμήσει τις αρετές αυτής της ταινιούλας. Ήδη οι κριτικές είναι αρνητικές ενώ εξελίσσεται συνωμοσιολογία: γιατί «ξαφνικά» τόσα βρετανικά biopics; Τι θέλουν να μας δηλώσουν οι Βρετανοί αναδεικνύοντας πρόσωπα και θεσμούς; Τι είδους ρεβιζιονισμός είναι τούτος; Να, σε λίγο έρχεται και ένα ακόμη biopic, η πολυακουσμένη ιστορία του Εδουάρδου VIII και της Γουόλις Σίμσον – και μάλιστα σε σκηνοθεσία της Madonna! Τι άλλο θα δούμε...
Ωστόσο, το “Iron Lady” είναι ένα εύρυθμο και χαριτωμένο θέαμα από το οποίο δεν λείπει ούτε το χιούμορ, ούτε η «πρακτική» φιλοσοφία. Αν και «γυναικείο», ίσως μάλιστα παλαιο-φεμινιστικό (το σενάριο οφείλεται στην Abi Morgan), σκοπίμως ή μη, μπορεί να διαβαστεί τόσο σαν σχόλιο για τον ανδροκρατούμενο κόσμο, όσο και σαν σχόλιο για τα γηρατειά. Η Μάργκαρετ Θατσερ είναι ένα πρόσχημα, ένα “ακραίο” υπόδειγμα: εφόσον δεν πρόκειται για ντοκυμαντέρ, η ταινία αποτελεί μια παραβολή φτιαγμένη από γεγονότα κι από παραλείψεις - η Phyllida Lloyd αφηγείται την ιστορία μιας πολλαπλής απώλειας: την απώλεια της εξουσίας, την απώλεια του συντρόφου της ζωής (η κυρία Θάτσερ ζει με το φάντασμα του νεκρού Ντένις Θάτσερ), την απώλεια της νιότης και της μνήμης· το πώς, όποιος και να έχεις υπάρξει, πορεύεσαι αναπόδραστα προς την ανυπαρξία· το πώς, ζώντας ανάμεσα στα φαντάσματα, μεταμορφώνεσαι ο ίδιος σε φάντασμα. Μετά από τόσες μάχες, κι από τόσες αμφίβολες, ακριβοπληρωμένες δόξες, δεν μένει παρά μια γριούλα που προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις ντουλάπες της.
Το “Iron Lady” συναρμολογείται από flashbacks που θα μπορούσαν να έχουν τίτλο «Η δύναμη της θέλησης», καθώς κι από σκηνές του παρόντος που μοιάζουν με το παρόν ή με το μέλλον όλων μας: ο θάνατος των αγαπημένων προσώπων, τα γηρατειά, η αδυναμία συμβαίνουν σε όλους, ακόμα και στην ενσάρκωση του Σατανά. Η Μάργκαρετ Θάτσερ (την οποία υποδύεται η Μeryl Streep - η μεγαλύτερη Αμερικανίδα ηθοποιός;) περιφέρεται στο άδειο διαμέρισμα συνομιλώντας με τον νεκρό Ντένις (o Jim Broadbent ακαταμάχητος σε έναν ακόμη ρόλο βασιλικού συζύγου μετά το “Iris”): “Ακρίβηνε το γάλα!” παραπονιέται - μια κόρη μπακάλη ενδιαφέρεται σταθερά για την τιμή του γάλακτος…
Τέλος, η ταινία είναι μια ευκαιρία να ερευνηθεί –έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες- η καταστροφική πολιτική της Μάργκαρετ Θάτσερ που έφερε, μακροπρόθεσμα, τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που ευαγγελιζόταν: με την αποβιομηχάνιση και την απο-ϋλοποίηση της οικονομίας η Βρετανία απέκτησε την πολυπληθέστερη underclass στην Ευρώπη, ενώ πολλές από τις θατσερικές μεταρρυθμίσεις –που φαίνονταν απαραίτητες- οδήγησαν στη σημερινή κρίση. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά, ούτε μπορεί να ενοχοποιηθεί ένας και μοναδικός πολιτικός για την πολυπλοκότητά τους. Ο «ρεβιζιονισμός» που χαρακτηρίζει τα biopics είναι προϋπόθεση για να γυριστούν αυτά τα biopics: αν ο κεντρικός χαρακτήρας δεν παρουσιάζει αρετές, αν δεν είναι τουλάχιστον διφορούμενος και αμφίσημος, δεν αξίζει να αναδειχθεί σε κινηματογραφικό ήρωα.
Σάββατο 21 – Κυριακή 22 –Δευτέρα 23 Απριλίου
ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ – << THE DESCENDANTS >>
Υπόθεση:
Ο Ματ Κινγκ, ένας αδιάφορος σύζυγος και πατέρας δύο κοριτσιών, αναγκάζεται να επανεξετάσει το παρελθόν και να δει το μέλλον με διαφορετική ματιά, όταν η σύζυγός του τραυματίζεται σοβαρά σε ένα ατύχημα με ένα σκάφος. Το γεγονός αυτό οδηγεί στη δημιουργία μιας ουσιαστικής σχέσης του Ματ με τις κόρες του, ενώ ταυτόχρονα έρχεται αντιμέτωπος με σημαντικά διλήμματα.
Συνεχίζοντας την παράδοση και το στυλ της σατιρικής κωμωδίας ο Ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν στη νέα του ταινία χρησιμοποιεί ισόποσες δόσεις δράματος και κωμωδίας, σε ένα ντελίριο κωμικοτραγικών καταστάσεων με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνι σε ρόλο αθώου θύματος και αφελή Συζύγου-Μπαμπά να δίνει τα ρέστα του και εμείς να απολαμβάνουμε!
Ο Ματ Κίνγκ(Τζορτζ Κλούνι) μετά το ατύχημα της γυναίκας του και τον επικείμενο θάνατο της, αναγκάζεται για πρώτη φορά να κατανοήσει την ουσία και την συμπεριφορά των δυο του κοριτσιών. Αντικρίζει λοιπόν ένα θέαμα τόσο δύσκολο που τον φέρνει να αντιμετωπίσει καταστάσεις και προβλήματα που όσο ζούσε η γυναίκα του τα είχε αμελήσει λόγω της απασχόλησης με την δουλειά του. Οι νέες συνθήκες και έννοιες όπως αγάπη, φροντίδα, ευθύνη μπαίνουν για τα καλά στην ζωή του. Ταυτόχρονα αποκαλύπτεται η μυστική σχέση της γυναίκας του έτσι έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τα παιδιά του και τα προσωπικά του συναισθήματα. Αρχίζει λοιπόν μια «ντετεκτιβική» αναζήτηση για την αποκάλυψη του εραστή της.
Στον τίτλο της ταινίας Απόγονοι εκτός από την κυριολεκτική του έννοια αιωρείται κι ένας υποβόσκων και ειρωνικός συμβολισμός. Τα παιδιά του Ματ και της Συζύγου του εκτός από την κληρονομιά και τα εδάφη που θα αποκτήσουν θα είναι και απόγονοι μια κατεστραμμένης οικογένειας που ψάχνει απεγνωσμένα τρόπους να θεραπευτεί. Απόγονοι των συνηθειών και των ελαττωμάτων που λάμβαναν κάθε μέρα σαν εικόνα από τους γονείς τους, προσπαθώντας να τους μιμηθούν. Ένας Φαύλος κύκλος θα δημιουργηθεί αλλά οι χαρακτήρες θα στέκονται ίδιοι..Κωμικοτραγικοί..
Δευτέρα 30 Απριλίου – Τρίτη 01 Μαΐου
Ένας Χωρισμός << A Separation >>
Υπόθεση:
Η Σιμίν θέλει να φύγει. Ο Ναντέρ είναι δέσμιος του άρρωστου πατέρα του και δε θέλει να τον αφήσει μόνο. Έτσι χωρίζονται, και η κόρη τους, ελπίζοντας να γυρίσει γρήγορα η μητέρα της, μένει προσωρινά με τον Ναντέρ. Ανήμπορος να φροντίσει τον γέρο πατέρα του, ο Ναντέρ προσλαμβάνει μία γυναίκα για να τον περιποιείται. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι αυτή η γυναίκα δούλευε χωρίς την άδεια του συζύγου της και ότι ήταν έγκυος. Ή μήπως το ‘ξερε;
Χωρίς να το καταλάβει ο Ναντέρ αιχμαλωτίζεται σε έναν ιστό από ψέματα και κοινωνικές αντιδικίες που καταστρέφουν τη ζωή, τα όνειρά του αλλά και την εικόνα του στα μάτια της κόρης του.
Για την ταινία:
Η ιρανική ταινία «Ένας Χωρισμός» έφυγε από το 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου με την Χρυσή Άρκτο για καλύτερη ταινία και την Αργυρή Άρκτο Γυναικείας Ερμηνείας (από κοινού στις τρεις πρωταγωνίστριές της) και την Αργυρή Άρκτο Ανδρικής Ερμηνείας (επίσης από κοινού στους άνδρες πρωταγωνιστές). Είναι η δεύτερη φορά που ο Φαραντί φεύγει θριαμβευτής από το Βερολίνο, αφού και η προηγούμενη ταινία του, το «Τι Απέγινε η Έλι» (2009) είχε αποσπάσει Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο 59ο Φεστιβάλ.
Είναι αναμφισβήτητα η μεγάλη καλοκαιρινή έκπληξη στο γαλλικό box office, και μία τεράστια εμπορική επιτυχία, καθώς κινήθηκε στις πρώτες θέσης απέναντι από ταινίες όπως το «Τransformers 3» και το «X-Men». Η ταινία άνοιξε στις 8 Ιουνίου σε 105 αίθουσες, και μόλις από την πρώτη εβδομάδα ξεπέρασε τα 150.000 εισιτήρια, αριθμός ρεκόρ για ξενόγλωσση «arthouse» ταινία στη Γαλλία. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη που κάθε εβδομάδα ο αριθμός των κοπιών ολοένα και μεγάλωνε, για να φτάσει μέσα σε πολύ μικρό διάστημα να προβάλλεται σε 240 αίθουσες και σήμερα να έχει ξεπεράσει το 1.000.000 θεατές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου