Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις

Στην σχολική μας διαδρομή, όλοι μας, συναντήσαμε πολλούς δασκάλους. Για πολλούς έχουμε καλές αναμνήσεις και γι’ άλλους όχι. Ίσως η χειρότερη ανάμνηση είναι ο δάσκαλος – εμπνευστής της παροιμίας, «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». Δυστυχώς αυτός ο τύπος δασκάλου ανέβηκε αυτόματα στην μνήμη μας διαβάζοντας την πρόσφατη ανακοίνωση της παράταξης του κ. Μπουλέ.
Τον θυμηθήκαμε να κουνάει (απειλητικά) το δάκτυλο στην τάξη και να μας βγάζει λόγους με ηθικολογικές κορώνες. Πάντα κάτι είχε να πει για το τι υποχρεούμαστε να κάνουμε, χρησιμοποιούσε «μεγάλες» κουβέντες, επικαλείταν «αρχές και αξίες». Στις εκθέσεις του άρεσε να χρησιμοποιούμε παροιμίες και γνωμικά, λόγους μεγάλων ανδρών και οι βερμπαλισμοί έπαιρναν τους επαίνους του. Ο Κολοκοτρώνης και οι εθνικοί ήρωες ήθελε να είναι τα πρότυπά μας. Όταν όμως έβγαινε από την τάξη ξεχνούσε τα κηρύγματά του και τον βλέπαμε σκυφτό μπροστά στους ανωτέρους του, έτοιμο να αποδεχθεί οτιδήποτε για να προστατέψει τον εαυτούλη του, έτοιμος για γ-lifting απέναντι σε όσους είχε ανάγκη. Κορδωμένος και γραβατωμένος στις εθνικές εορτές, σκυφτός απέναντι στην εξουσία.
«Τάχα η θέληση του λίγη, τάχα ο πόνος του μεγάλος, η ζημιά ήτανε στο ζύγι».
Κολοκοτρώνης στην τάξη, σκυφτό ανθρωπάκι στη ζωή του έτοιμο για κάθε συμβιβασμό.
Τις εκθέσεις που ήθελε να γράφουμε αυτός ο «δασκαλάκος», μας θύμισε η ανακοίνωση της παράταξης του κ. Μπουλέ.
Γεμάτη από μεγάλα και φουσκωμένα λόγια.
«Στρατηγικοί σχεδιασμοί», «ακούραστη προσπάθεια», «έργα ουσίας», «ανάπτυξη», «ορθολογική διαχείριση», «επαναφορά των αρχών της πολιτικής», «υπευθυνότητα», «ορθολογικά κριτήρια», όλα τα ‘χει ο μπαξές. Η παράταξη του κ. Μπουλέ τα πρεσβεύει όλα αυτά.
Για τους υπόλοιπους τι μένει;
«Η ανευθυνότητα», «ο λαϊκισμός», «η δημαγωγία», «η ταραχή».
Έτσι τακτοποιημένα τα είχε στο μυαλό του και ο «δασκαλάκος» των σχολικών μας χρόνων. Το καλό το πρέσβευε ο ίδιος και το κακό ήταν οι άλλοι.
Αλλά επειδή εκτός από τα μεγάλα λόγια, πρέπει να κοιτάξουμε και τις «δουλειές» μας. Η ανακοίνωση δεν ξεχνά να μας υπενθυμίσει.
«…Ο στρατηγικός σχεδιασμός και η ακούραστη – εδώ και ένα χρόνο – προσπάθεια της δημοτικής αρχής οδήγησε στην ανακοίνωση μια σειράς έργων από τον υφυπουργό Περιβάλλοντος κ. Μωραΐτη …».
Τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής;
Προφανώς ότι τα δήθεν έργα και τα ρουσφέτια δεν είναι του Θάνου (Μωραΐτη), αλλά του ακούραστου (Γιάννη Μπουλέ).
Άρα προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα.
Καλή «η επαναφορά των αρχών της πολιτικής», αλλά όποιος θέλει ρουσφέτι και καμιά τσιμεντόστρωση, με «στρατηγικό σχεδιασμό» όμως, στον «ακούραστο» πρέπει να προστρέξει.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι αυτή η νοοτροπία δεν είναι καινούρια στην τοπική πολιτική σκηνή. Έρχεται από το παρελθόν.
Αλλά μήπως ήρθε η ώρα, ως κοινωνία, να αλλάξουμε περπατησιά;
Οι δικές μας ελπίδες είναι σε αυτή την κατεύθυνση. Πολύ θα θέλαμε να συμβάλλουμε σε αυτό. Και νομίζουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι. Γι αυτό και θεωρούμε ότι το βασικό μας καθήκον δεν είναι το να απαντάμε (εξ ανάγκης) στις ανακοινώσεις – μαθητικές εκθέσεις της παράταξης του κ. Μπουλέ. Αλλά το να εργαστούμε για να συγκροτηθεί η εναλλακτική λύση που θα μας απαλλάξει από το παρελθόν που αντιπροσωπεύει ο κ. Μπουλές και οι όμοιοί του.
Και αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε.

Το γραφείο τύπου της ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ.