Όρος επιβίωσης το "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία"

Για 39^η χρονιά γυρίζουμε τη μνήμη μας προς τα πίσω, σε ένα σημαντικό γεγονός της νεότερης ιστορίας του τόπου μας. Αυτό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

            Όλα αυτά τα χρόνια επαναλαμβάνονται αδιάκοπα φράσεις όπως «επικαιρότητα των συνθημάτων εκείνης της εξέγερσης », « πηγή έμπνευσης για τους λαϊκούς αγώνες », « οδηγός για τους αγώνες της νεολαίας » και άλλα πολλά ηρωικά.

            Τίνος έργο όμως ήταν πράγματι αυτή η «καθολική αντίσταση του λαού ; Και, κυρίως, από ποιους εκφράστηκε ;

            Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι προφανής. Εκφράστηκε από όλους εκείνους τους « επώνυμους », με τη μεγάλη επικοινωνιακή αξία. Αυτούς για τους οποίους η ιδιότητα του μέλους της συντονιστικής επιτροπής απέκτησε μεγάλη αξία στο πολιτικό χρηματιστήριο. Και έτσι, αρκετοί από αυτούς, έγιναν η έκφραση μιας γενιάς, της περίφημης « γενιάς του Πολυτεχνείου ». Έγιναν ο επίσημος λόγος της ιστορίας.

            Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι ανώνυμοι, το πλήθος. Αυτοί που ήταν η πραγματική γραμμή αντίστασης στη δικτατορία. Αυτοί που μετά τη μεταπολίτευση βγήκαν έξω από την ιστορία, έχοντας για συντροφιά τους τις πληγές τους στο σώμα και στο μυαλό, κυρίως στο μυαλό, αφού « αυτό είναι ο στόχος ».

            Αυτοί που συναντιούνται όλο και πιο συχνά τελευταία στους δρόμους. Απολυμένοι εργάτες και ιδιωτικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι υπό προθεσμία στο δημόσιο, εκπαιδευτικοί με μισθούς πείνας, φοιτητές, μαθητές, συνταξιούχοι.

            Για όλους αυτούς το « Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία » δεν είναι πια ένα κοινότοπο και ρυθμικό σύνθημα αλλά όρος επιβίωσης. Μόνο που αυτή τη φορά πρέπει να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Να μην αφήσουν αυτή τη φορά τις εφεδρείες του συστήματος να ξαναμπούν στα πράγματα –άλλωστε είναι πολύ έμπειροι σ΄ αυτό.

            Ο δρόμος – για άλλη μια φορά – θα είναι δύσκολος. Όμως, αξίζει τον κόπο.

Γιώτα Πολιτοπούλου                                                   Κίνηση Πολιτών Ναυπακτίας.